آموزش همدلی به کودکان در عصر خودشیفتگی_طلوع شرق

مخصوصا این‌که فیلترها ایرادات را رفع می کنند و عکس بزرگ نمایی شده حقیقت‌ها را نشان نمی دهد.

سپس این عکس های اصلاح شده در صدد جذب جستوجو کنندگان تازه و گرفتن “لایک” برای قبول مثبت، در مجموعه ای از  شبکه های اجتماعی  پست می شوند.

خودشیفتگی و شبکه های اجتماعی

به گمان زیادً شما هم فهمید این نوشته شده‌اید که بچه های شما هم به جای مکالمه تلفنی، به یکدیگر مطلب می دهند، مطلب ها جای سخن بگویید کردن و ربط مستقیم و رودررو را گرفته اند.

آیا به نظر شما هم این سطح از خودبینی و تبادل غیرمستقیم جهت افزایش  خودشیفتگی  و از بین رفتن همدلی در فرهنگ ما، به اختصاصی در بین نسل‌های جوان می‌شود؟ آیا بچه ها حس ترحم و همزیستی خود را از دست می دهند؟ به نظر شما برای آموزش همدلی به کودکان چه کارهایی می‌توان انجام داد؟

جواب میشل بوربا، نویسنده کتاب “نه به سلفی : چرا بچه های همدل در همه چیز از جهان حوالی ما موفق اند؟”، در این باره مثبت است.

تحقیقات میشل بوربا حاکی از افت ۴۰ درصدی حرکت همدلی، افزایش سرسام آور افکار، آرزوها و عملکردهای خودمحورانه در کودکان و نوجوانان در طی سه دهه قبل است.

وی اذعان می کند که “سندرم سلفی” تنها منحصر به عکس گرفتن و شبکه های اجتماعی نیست؛ بلکه این نوشته بیانگر تحول همه فرهنگ ما به سوی فردگرایی افراطی است.

این رویکرد بر پایه تغییری است که اولین بار در نزدیک به سال ۲۰۰۰ مورد دقت قرار گرفت.

به این ترتیب که ما با ظهور تلویزیون واقع نما، رقابتی تر و خود محورتر شدیم؛ حتی ترانه های موسیقی که روزگاری می انها گفتند “دو قلب همزمان با هم می تپند” اکنون می گویند “من اینم”، “من آنم”.

حتی در کتاب ها نیز “من” زیاد زیاد تر از “ما” است. قبلاً “کودکان دوست داشتند هنگامی بزرگ خواهد شد، کاری انجام دهد؛ اما اکنون فقط می گویند دوست دارند “ثروتمند و مشهور” شوند.

پادزهر عصر من-من-من چیست؟ آموزش همدلی به کودکان یعنی توانایی قرار دادن خود در جای فرد دیگر و فکر حس آن فرد در رده سنی ۱ یا ۲ ساله و ادامه مدل سازی و تحکیم همدلی تا وقتی که به اندازه ای بزرگ شوند که بتوانند روی پای خود بایستند، قضیه مهمی است.

به این علت با دقت با این اوصاف چطور می توان با خودشیفتگی مبارزه کرده و همدلی را در فرزندان تشکیل نمود؟

در ادامه به بازدید ۹ پیشنهاد و نظر بوربا در این عرصه می‌پردازیم.

۱) سواد عاطفی را ارتقاء دهید

در عصر مطلب مختصر، بچه ها حالات صورت و لحن صدا را تشخیص نمی دهند. پیشنهاد بوربا برای فهمیدن احساسات خود و دیگران در نظر گرفتن زمان جداگانه، منظم و برنامه ریزی شده برای هر کاری است.

به گفتن مثال بهتر است غذا را در جمع خانوادگی میل کنید. تلفن همراه را کنار بگذارید و با هم سخن بگویید کنید؛ رو در رو. به این ترتیب می توانید حالت چهره و نحوه گفتن یکدیگر را ببینید و بشنوید. به این ترتیب می‌توانید در آموزش همدلی به کودکان خود به درستی عمل کنید.

۲) یک بیانیه مأموریت خانوادگی درست کنید

به بچه های خود بگویید این چیزی است که خانواده ما طرفدار آن است. به این علت از شما انتظار می رود که نسبت به دیگران مهربان و مواظب باشید و نسبت به آن ها مسئولیت اجتماعی داشته باشید.

تابلویی از این جمله تشکیل کنید و آن را به یخچال آویزان کنید، به این ترتیب آنها هر روز آن را می بینند و در خود نهادینه می کنند. یقیناً ناگفته نماند که والدین نیز باید آنچه را که به آن نصیحت می کنند، انجام بدهند.

۳) به دیگران دقت کنید

به بچه های خود بیاموزید که سوالات خود را در عرصه‌های گوناگون بپرسند. برای مثال این‌که حس من نسبت به افراد دیگر چطور است؟ یا هنگامی او را تنبیه می‌کنید علت آن را نیز نقل کنید. هنگامی تلویزیون تماشا می کنید از آنها در رابطه برنامه سوال کنید.

بعضی اوقات به شخصیتی که قضیه سختی را پشت سر می گذارد اشاره کنید و از او سوال کنید: “او برای این که حال بهتری داشته باشد به چه چیزی نیاز دارد؟” به قدر کافی در رابطه مسائل گوناگون از او سوال کنید و با او همدلی کنید.

۴) کتابهای خوب بخوانید

بوربا نظر می کند از داستان ادبی، همانند تار شارلوت، که سرشار از معضلات اخلاقی برای آموزش همدلی است، منفعت گیری کنید. او می گوید: “رمان بزرگسال “اعجوبه” یک مثال عالی دیگر است.”

۵) فقط نفس بکشید

کودکان باید یاد بگیرند که چطور از طریق خود مدیریتی احساسات خود را کنترل کنند. بوربا می گوید: وقتی که استرس تشکیل می شود، ما بعضی اوقات اوقات حالت نگه داری بقا به خود می گیریم و همدلی را تعطیل می کنیم.

تنفس عمیق راهی برای رسیدن به حالت هوشیارتر است. من به بچه ها می گویم نفس های عمیق و آرامی از دلشان بکشید. شما می توانید این تکنیک را به کودکان کوچکتر نیز آموزش دهید. این کار برای نوجوانان معجزه می کند و به آنها پشتیبانی می کند آرام شوند.

۶) مهربانی را تمرین کنید

اگر شما حرکت مهربانانه ای داشته باشید، مهربانی به یک عادت تبدیل می شود. من خانواده‌ای را می شناسم که از بچه هایشان می خواهند دو کار مهربانانه اتفاقی در روز انجام بدهند و سر میز شام گزارش دهند.

کارهای ساده ای، همانند لبخند زدن به یک کودک دیگر، یا باز کردن در برای معلم. من قول می دهم، آن ها شیفته بازخورد مثبتی می شوند که از شما و دوستانشان می‌گیرند.

این کار یک ذهنیت دلسوز را در آن‌ها تشکیل می کند. با این کار سرگرم شوید: یک جعبه محتوی کارت های مشخصه مهربانی درست کنید و اجازه بدهید بچه ها ایده بگیرند. به آنها بگویید هر روز دو تا را انتخاب کنند و به آن‌ها عمل کنند.

۷) حل تعارض را آموزش دهید

بوربا می گوید: بازیکنان تیم در زمان ابراز مناقشات با یکدیگر همکارند و مشکلات را با پشتیبانی یکدیگر حل می کنند. اما جامعه می تواند زیاد رقابتی باشد.

من بچه های کوچکتر را تشویق می کنم تا با بازی سنگ- کاغذ- قیچی، که همدلی را از طریق بازی آموزش می دهد، تعارضات را حل کنند. این راه یک روش قدیمی اما خوب است!

او به بچه های بزرگتر می گوید: صبر کنند، به احساسات یکدیگر گوش دهند، و به نوبت و بدون و تجزیه تحلیل مشکلات را گفتن کنند، گزینه های راه حل را محدود کرده، در رابطه آن ها تصمیم گیری کنند، دست بدهند – و آن را همه کنند.

۸) ریسک کنید

به حرف های بوربا که آثار و شرح‌حال ۳۰ برنده جایزه نوبل را مطالعه کرده‌ است، کودکانی که شهامت اخلاقی فرا می گیرند، رهبران آینده خواهد شد. بوربا می‌گوید: آنها کودکانی اند که تحمل زورگویی یا دیدن ناراحتی کودکان دیگر را ندارند. با این حال ایستادگی روی این موضع می تواند دشوار باشد.

وی می افزاید: سربازان نیروی دریایی چهار تکنیک برای گذراندن آزمون های آموزشی دشوار برای شرایط چالش برانگیز می آموزند. آنها را به بچه های خود یاد خواهند داد که:

• با خودشان مثبت سخن بگویید کنند. بهتر است مدام تکرار کنند که من آرام هستم و روی خود کنترل دارم.
• قسمت قسمت کردن مورد بعدی است. برای این کار باید تمرین کنند که من می توانم ۵ دقیقه بعدی را پشت سر بگذارم. هنگامی این ۵ دقیقه همه شد، مجدد این جمله را بگویید تا قدم های کوچکی در جهت فائق آمدن بر مشکل بردارید.
• تنفس عمیق سومین راهکار است که هراس را دور می کند.
• چهارمین عمل نیز انجام یک تمرین ذهنی برای تجسم پیروزی است.

۹) یک تحول دهنده پرورش دهید!

بوربا می گوید: والدین باید به فرزندان خود زمان خدمت و جبران بدهند. این نوشته درست به همان اندازه اهمیت دارد که آن‌ها احساسات خود را جستوجو کنند و کودکان را تشویق کنند که خودشان باشند.

علاوه بر این، از روزنامه ها منفعت گیری کنید، یقیناً نه برای اتفاقات غمناک و غمگین کننده. همه وقایع منفی ها می توانند حس بد تشکیل کنند. داستان های نشاط آور اشکار کنید و آنها را قبل از خواب برای بچه ها بخوانید تا آنها را شگفت زده کنید.