کولبری؛ شغلی اجباری که نیاز به راه حلی پایدار دارد_طلوع شرق

علی حسین شهریور، دبیرکل خانه تعاونگران در او مباحثه با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، اظهار داشت: در استان‌های مرزی غرب ایران همانند کردستان، آذربایجان غربی و کرمانشاه، هزاران نفر به علت بیکاری و فقر شدید ناچار به حمل بارهای سنگین در مسیرهای سخت و خطرناک خواهد شد؛ آن‌ها نه به جستوجو ماجراجویی می باشند و نه به این کار علاقه دارند، بلکه نبوده است زمان‌های شغلی پایدار و عدم اندوخته‌گذاری مناسب در این مناطق، آن‌ها را به این مسیر کشانده است.

او گفت: کولبران هر روز با خطراتی همانند سقوط از صخره‌ها، سرمازدگی، انفجار مین‌های باقی‌مانده از جنگ و حتی تیراندازی روبه رو‌اند؛ این شرایط نتیجه کم‌توجهی سیاست‌گذاران به گسترش پایدار در این مناطق است.

دبیرکل خانه تعاونگران با گفتن این که کولبری در مناطق مرزی غرب ایران به یک معضل اجتماعی و اقتصادی تبدیل شده است، او گفت:کولبری نه یک انتخاب، بلکه یک اجبار است.

شهریور با اشاره به این که دولت تا بحال اقداماتی را برای ساماندهی حالت کولبران انجام داده ولی مؤثر نبوده است، افزود: در سال‌های تازه، دولت برنامه‌هایی همانند تصویب آیین‌نامه ساماندهی بازارچه‌های مرزی، راه اندازی ستاد اختصاصی رسیدگی به حالت کولبران در وزارت سرزمین و تشکیل تعاونی‌های کولبری را در دستور کار قرار داده است؛ اما این عمل های به دلایل گوناگون موفق و تاثیرگذار نبوده‌اند.

او همین طور گفت: زیاد تر برنامه‌های اجراشده، مختصر‌زمان، مقطعی، ناپایدار و بدون پشتوانه اقتصادی بوده‌اند؛ علاوه بر این، سیاست‌های اتخاذشده بدون مشورت با مردم منطقه اجرا شده‌اند، در نتیجه، به علت عدم شراکت مردم محلی تعداد بسیاری از آن‌ها کارایی ملزوم را نداشته‌اند.

دبیرکل خانه تعاونگران افزود: در نتیجه مشکلات اجرایی و بوروکراسی پیچیده نیز تعداد بسیاری از مصوبات و برنامه‌ها یا به درستی اجرا نشده‌اند، یا در مسیر اجرای آن‌ها مشکلات اداری تشکیل شده است.

وی اصرار کرد: پشتیبانی‌های اقتصادی کافی و اندوخته‌گذاری برای تشکیل تعاونی‌های تولیدی و خدماتی اشتغالزا در مناطق مرزی به‌قدر کافی صورت نگرفته و هم چنان بیکاری گسترده‌ای در این مناطق وجود دارد.

علی‌حسین شهریور اظهار داشت: معضل کولبری با راهکارهای مختصر‌زمان و مقطعی حل نمی‌شود، بلکه نیاز به یک برنامه طویل مدت و پایدار دارد.

او همین طور گفت: دولت باید اندوخته‌گذاری در صنایع کوچک و متوسط را در دستور کار قرار دهد و از قسمت های خصوصی و تعاونی برای تشکیل واحدهای تولیدی، گسترش گردشگری و حمایتاز صنایع دستی و کشاورزی در مناطق مرزی حمایتاختصاصی کند.

شهریور افزود: آموزش فنی‌وحرفه‌ای و توانایی‌های تازه به کولبران برای تشکیل زمان‌های شغلی جانشین، باید در برتری سازمان‌های ذیربط قرار گیرد.

دبیرکل خانه تعاونگران خاطرنشان کرد: تشکیل و گسترش بازارچه‌های مرزی رسمی که کولبران بتوانند در آن‌ها فعالیت کنند و این چنین افت مانع ها گمرکی و تشکیل مسیرهای قانونی برای تجارت مرزی که به مردم منطقه پشتیبانی کند بدون نیاز به کولبری درآمد داشته باشند نیز، به حل این معضل پشتیبانی موثری خواهد کرد.

شهریور بر لزوم افزایش شراکت مردم محلی در تصمیم‌گیری‌ها اصرار کرد و او گفت: هیچ راهکاری بدون شراکت خود کولبران و مردم منطقه موفق نخواهد شد.

او گفت: اگر راه‌حلی پایدار برای این معضل اشکار نشود، نه‌تنها حالت کولبران بهبود نمی‌یابد، بلکه ناظر گسترش فقر، مهاجرت گسترده از این مناطق، افزایش ناامنی و رشد مشاغل غیررسمی و خطرناک خواهیم می بود.

شهریور با گفتن این که “متأسفانه تعداد بسیاری از کولبران، جوانان تحصیل‌کرده‌ای می باشند که هیچ راهی جز این کار برای فراهم معیشت ندارند”، او گفت: این یک هشدار جدی است و باید قبل از این که این بحران اجتماعی عمیق‌تر شود، چاره‌ای اساسی اندیشیده شود.

دبیرکل خانه تعاونگران با اصرار بر این که، کولبری نباید به‌گفتن یک شغل رسمی پذیرفته شود، بلکه باید به جستوجو ریشه‌کنی آن می بود، او گفت: این مشکل تنها با همکاری دولت، قسمت خصوصی، سازمان‌های مردم‌نهاد و خود مردم محلی حل می‌شود.

او گفت: اگر به گسترش پایدار و تشکیل زمان‌های شغلی پایدار دقت نشود، این چرخه فقر و ناامنی ادامه خواهد داشت؛ به این علت ملزوم است دولت نگاه مختصر‌زمان را کنار بگذارد و برای آینده این مناطق، برنامه‌ریزی اساسی انجام دهد.

انتهای مطلب/