چالش های کارگران ساعتی و نحوه پرداخت بیمه_طلوع شرق

به گزارش خبرنگاراقتصادی خبرگزاری تسنیم، کارگران ساعتی یکی از گروه‌های صدمه‌پذیر در بازار کار به شمار می‌روال که به علت حالت شغلی نامشخص و متغیر، با مشکلات تعداد بسیاری در فراهم حقوق و مزایا روبه رو می باشند. یکی از چالش‌های مهم این گروه از کارگران، نحوه پرداخت بیمه و فراهم اجتماعی است که به‌طور مستقیم بر سلامت و امنیت اقتصادی آنها تأثیر می‌گذارد.

نحوه پرداخت بیمه برای کارگران ساعتی

اکنون، تعداد بسیاری از کارگران ساعتی به‌اختصاصی در قسمت‌های غیررسمی یا مشاغل موقت، از بیمه فراهم اجتماعی منفعت‌مند نیستند یا بیمه آنان به‌طور ناقص پرداخت می‌شود. به‌طور معمول، برای کارگران با قرارداد دائم یا همه‌زمان، بیمه فراهم اجتماعی از سوی کارفرما به‌طور ماهیانه و بر پایه حقوق ثابت پرداخت می‌شود. اما برای کارگران ساعتی که به‌طور موقت و بر پایه ساعات کاری اشکار فعالیت می‌کنند، شرایط متفاوت است.

در برخی از موارد، کارفرمایان به‌جای پرداخت بیمه به‌طور کامل، تنها مبالغ محدودی به سازمان فراهم اجتماعی واریز می‌کنند که در نتیجه، کارگران ساعتی از پوشش‌های کامل بیمه‌ای برخوردار نمی‌شوند. این نوشته علتمی‌شود که این کارگران در روبه رو با مشکلات پزشکی، بیکاری و حتی بازنشستگی، حمایتکافی نداشته باشند.

یکی از مشکلات عمده برای کارگران ساعتی، بی‌ثباتی در مقدار ساعات کاری است. این کارگران امکان پذیر در برخی از ماه‌ها تعداد ساعات کاری مقداری داشته باشند و در ماه‌های دیگر، ساعت‌های کاری بیشتری را به خود تعلق دهند. این نوسان در ساعات کاری، به‌اختصاصی در قسمت‌هایی همانند خدمات و تشکیل، تأثیر مستقیمی بر مقدار پرداخت بیمه و حقوق آنها دارد.

از نظر دیگر، تعداد بسیاری از کارگران ساعتی به‌اختصاصی در مشاغل غیررسمی، از دریافت بیمه فراهم اجتماعی به‌طور کامل محروم می باشند. در این چنین شرایطی، این کارگران نمی توانند از خدمات درمانی و درمانی که بیمه فراهم اجتماعی اراعه می‌دهد منفعت‌مند شوند و در صورت ابراز حادثه یا بیماری، مجبورند هزینه‌های درمانی را به‌طور شخصی فراهم کنند.

آیا کارفرمایان ملزم به پرداخت حق بیمه کامل برای کارگران ساعتی می باشند؟

مطابق ماده ۳۹ قانون کار کارکرد ساعتی و پاره زمان به رسمیت شناخته شده و کارفرما مکلف است به نسبت کارکرد هم حقوق و مزایا را پرداخت کرده و هم بیمه وابسته را به نسبت کارکرد واریز کند.

مطابق ماده ۱۴۸ قانون کار و ماده ۳۶قانون تامین اجتماعی، کارفرما مکلف است کارگران خود را نزد سازمان تامین اجتماعی بیمه کند. این دو ماده مطلق بوده و در آن همه کارگران مد نظر بوده و استثنایی برای کارگران پاره زمان قائل نشده است.

از طرفی مطابق ماده ۳۹ قانون کار، کارکرد ساعتی و پاره زمان به رسمیت شناخته شده و کارفرما مکلف است به نسبت کارکرد هم حقوق و مزایا را پرداخت کرده و هم بیمه وابسته را به نسبت کارکرد واریز کند.

برای حل این مشکلات، برخی کارشناسان نظر خواهند داد که دولت و سازمان‌های مرتبط باید قوانین حمایتی بیشتری برای کارگران ساعتی در نظر بگیرند. این شامل تشکیل ساختارهای قانونی برای اجباری شدن بیمه برای همه کارگران، اعم از همه‌زمان یا ساعتی است. علاوه بر این، پرداخت بیمه به‌صورت عادلانه و مطابق با ساعات کاری واقعی کارگران باید به‌طور دقیق‌تر و شفاف‌تر انجام شود.

علاوه بر این، نهادهای وابسته باید عمل های ملزوم برای نظارت زیاد تر بر حالت بیمه‌ای کارگران ساعتی را اتخاذ کنند تا از وقوع تخلفات احتمالی جلوگیری شود. این کار می‌تواند به تشکیل امنیت شغلی و اجتماعی برای کارگران ساعتی پشتیبانی کند.

در نهایت، دقت به شرایط معیشتی و امنیت اجتماعی کارگران ساعتی به‌گفتن یک قسمت مهم از جامعه کارگری، نیازمند دقت جدی از سوی دولت، کارفرمایان و دیگر نهادهای اجتماعی است تا این قشر صدمه‌پذیر بتوانند با اسایش بیشتری زندگی کنند.

انتهای مطلب/