سناریوی تکراری دوچرخه‌سواری ایران در المپیک

دوچرخه سواری جاده ایران به لطف کشورهای قزاقستان و ژاپن که از طریق رنکینگ جهانی سهمیه المپیک گرفتند توانست به یک سهمیه برسد. 

 قزاقستان و ژاپن از رنکینگ قهرمانی آسیا ۲۰۲۳ کنار گذاشته شدند و با حذف رکابزنان این دو سرزمین، ایران یکی از دو کشوری است که در بیشترین رده قرار می‌گیرد و یکی از دو سهمیه قاره آسیا را به دست آورد.

با وجود این که دوچرخه سواری هم مسافر پاریس شد اما یک قضیه همیشگی در رابطه این رشته وجود دارد مبنی براینکه نتیجه گرفتن و به آخر رساندن مسابقه تبدیل به یک رویا شده است.

آخرین باری که دوچرخه سوار ایران خط آخر المپیک را دیده مربوط به المپیک ۲۰۰۸ پکن است که قادر میزبانی و حسین عسگری به آخر خطر رسیدند و حتی عسگری با قرار گرفتن در رده پنجاه و یکم جهان بهترین نتیجه را گرفت اما بعد از آن، دوچرخه سواری ایران در المپیک وجود داشت اما  بدون نتیجه می بود.

با دقت به در پیش بودن المپیک پاریس حداقل انتظار از دوچرخه سواری این است به این داستان تکراری “همه نکردن مسابقه” آخر دهد اما با دقت به این که تنها ۹ ماه باقی مانده است چطور می‌توان نوار ناکامی دوچرخه سواری را پاره کرد؟

دوچرخه‌سواران به حال خود رها نشوند

حسین عسگری رکابزن با سابقه ایران که در المپیک ۲۰۰۰ سیدنی و ۲۰۰۸ پکن وجود داشت، در این مورد او گفت: نتیجه گرفتن در المپیک ناممکن نیست و باید برای افرادی که آینده دار می باشند و می توان از آنها نتیجه گرفت، برنامه داشته باشند و در مسابقات بزرگ شرکت کنند. اکنون یک کار مثبتی که انجام شده، این است که دارند با رکابزنان ۱۵ تا ۱۸ سال کار می‌کنند و جوانان ما سال آینده نتیجه بهتری می‌گیرند اما برخی رکابزنان زیر ۲۳ سال و حتی بالای ۲۳ سال که توانایی دارند، به حال خود رها شده‌اند.

 او در ادامه گفت: برنامه داشتن برای جوانان خوب است اما آنها چند سال دیگر جواب خواهند داد و این در حالی است که المپیک سال آینده برگزار می‌بشود و باید اکنون برای افرادی که خوب می باشند، برنامه داشته باشند.  

عسگری در جواب به این سوال که وقتی که قرار می بود در المپیک پکن شرکت کند، چه مرحله های آماده سازی را پشت سر گذاشت؟ او گفت: ما با باشگاه در مسابقات گوناگون شرکت کردیم و دائم در مسابقه بودیم. من در تور چین هایلک که یکی از تورهای نقل آسیا است، اول شدم. الان باشگاه‌ها نیستند و فدراسیون باید اسپانسر اشکار کند و برای آن پنج، شش نفر مد نظر، برنامه داشته باشد تا انگیزه داشته باشند. اکنون در تهران دوچرخه سوار وجود ندارد و تنها پیشکسوتان تمرین می‌کنند چون رکابزنان جوان امیدی به آینده ندارند و همانند قبل نیست که ورزشکاران اگر امید و آینده‌ای نباشد، همه چیز را تحمل کنند.

دوچرخه‌سواری حال و روز خوبی ندارد

قادر میزبانی دیگر رکابزن ایران که سابقه وجود در المپیک ۲۰۰۸ پکن و ۲۰۱۶ ریو را دارد نیز او گفت: حالت دوچرخه‌سواری نسبت به چندین سال قبل در حال کم شدن است. با این حال رسیدن به آخر خط در المپیک، بستگی به زیاد شرایط از جمله نوع مسیر و شرایط خود رکابزن دارد و از الان نمی‌توان او گفت که  فردی به آخر خط نمی رسد. با این حال در کل با این حالت اقتصادی و کناره‌گیری باشگاه‌ها، دوچرخه سواری ایران حال و روز خوبی ندارد و فدراسیون هم در حد توان می‌تواند کاری انجام دهد. هر کاری بخواهند انجام بدهند، به حالت اقتصادی  بستگی دارد.