«حس تنهایی» چه بر سرِ ما می‌آورَد؟_طلوع شرق

حس تنهایی به یکی از مشکلات بهداشت عمومی جهانی تبدیل شده است که بر زندگی افراد در هر سنی تأثیر می‌گذارد. حس تنهایی طبق معمولً در بین افراد مسن ترویج دارد؛ اما در بین جوانان نیز افزایش یافته است، به طوری که ۶۱ درصد از جوانان ۱۸ تا ۲۵ ساله توانایی مکرر حس انزوا را گزارش کرده‌اند.

فناوری با گسترش ارتباطات مجازی، مشکل را عمیق‌تر کرده؛ چون روابط سطحی و برخط را جانشین تعامل های معنادار و رودررو کرده است.

دورکاری هم علتکاهش تعامل های اتفاقی و افزایش انزوا در بین کارکنان شده است. محیط‌های شهری با فرهنگ‌های فردگرایانه و پرشتاب خود، علتخواهد شد مردم با وجود این که با هم‌نوعان خود احاطه شده‌اند؛ با آن‌ها ارتباطی نداشته باشند.

دولت‌ها در سراسر جهان، حس تنهایی را به گفتن یک بحران می‌شناسند. بریتانیا «وزیر تنهایی» منصوب کرده و ژاپن تدابیری برای مقابله با انزوای شدید اجتماعی اندیشیده است. سازمان بهداشت جهانی نیز از «حس تنهایی» به گفتن یک نگرانی رو به رشد یاد کرده است.

پروتئین، حس تنهایی و سلامتی

پژوهشگران دانشگاه کمبریج در انگلیس نمونه خون ۴۲ هزار بزرگسال ۴۰ تا ۶۹ ساله را که بانک اطلاعات پزشکی (Biobank) بریتانیا جمع‌آوری کرده می بود، تجزیه‌وتحلیل کردند و دریافتند حس تنهایی علتافزایش تشکیل پنج پروتئین خاص می‌شود.

این پروتئین‌ها به طور مستقیم با تشکیل بیماری‌های جدی همانند بیماری‌های قلبی‌عروقی، کلسترول بالا، مقاومت به انسولین و حتی مرگ زودرس مرتبط می باشند. این یافته سازوکارهای زیست‌شناختیِ صدمه‌رساندن حس تنهایی به سلامت جسمی را روشن می‌کند.

آن‌ها افزایش روابط اجتماعی (از جمله معاشرت با اعضای خانواده، ملاقات با همسایگان و او مباحثه با دوستان و همکاران) را به منظور تسلط بر حس تنهایی و در امان ماندن از پیامدهای آن پیشنهاد می‌کنند.